Σαν τα άπαντα ενός συγγραφέα που εκδίδονται ενόσω αυτός βρίσκεται ακόμη εν ζωή δήλωσε πως αντιμετωπίζει την αναδρομική έκθεση έργων του ο Σωτήρης Σόρογκας, μιλώντας χθες, στο Μουσείο Μπενάκη, λίγο πριν τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης που αποτυπώνει τη διαδρομή μίας πεντηκονταετίας στη ζωγραφική.
Αφού παραδέχθηκε τη δυσκολία του να μιλά για κάτι που τον αφορά τόσο προσωπικά, ο Σ. Σόρογκας ομολόγησε πως ...
ένιωσε υποχρεωμένος να δείξει στο κοινό αυτό που προσπάθησε να κάνει στη ζωή του. Αυτός ήταν και ο λόγος, άλλωστε, που ο ίδιος διάλεξε, με πολλή δυσκολία, τα έργα ("τους πίνακες", διόρθωσε...) που αποτελούν αυτήν την "επιτομή" της δουλειάς του.
Στην έκθεση, που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς από σήμερα έως και τις 19 Φεβρουαρίου, ο ζωγράφος παρουσιάζει για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό πίνακες της πρώτης περιόδου της διαδρομής του στην τέχνη, σπουδές, δοκιμές, έργα μέσα από τα οποία βλέπει κανείς να αναδύονται όλα τα μοτίβα που θα χαρακτηρίσουν το κατοπινό έργο του. Ήταν η περίοδος που προσπαθούσε να συγκροτήσει το δικό του πρόσωπο, μια περίοδος προετοιμασίας που διήρκεσε έντεκα χρόνια: από την αποφοίτησή του από την ΑΣΚΤ (1961) μέχρι την πρώτη του έκθεση στο Χίλτον (1972). Άλλωστε, όπως και ο ίδιος είπε, ανοίγοντας "παλιά τεφτέρια ξεχασμένα 30-40 χρόνια", διαπίστωσε ότι στην πραγματικότητα, μέσα από τις εμμονές του στις ίδιες θεματικές, αφηγούνταν μία, την ίδια πάντα, ιστορία.
Κι αυτήν την ιστορία την αφηγήθηκε με μεγάλη μαστοριά στα έργα που ακολούθησαν, τα οποία στην έκθεση του Μουσείου Μπενάκη είναι χωρισμένα σε οκτώ ακόμη ενότητες: "Πέτρες" και "Άλογα", που αποτελούν ένα σχόλιο στην ασφυκτική ατμόσφαιρα της δικτατορίας, όπως τόνισε η συντονίστρια της έκθεσης Νατάσα Καραγγέλου, τα "Πορτρέτα" και τα "Μαύρα ανοίγματα", όπου ο καλλιτέχνης πειραματίζεται πάνω στο ασπρόμαυρο, ενώ, τέλος, στα "Ξύλα", τις "Σκουριές" και τα "Θαλάσσια ξύλα", παραμένοντας στην προβληματική της εγκατάλειψης και της αποσύνθεσης, χρησιμοποιεί τα γεώδη χρώματα προκειμένου να συνεχίσει την αφήγηση της "ιστορίας" του...
"Κάτω από την επιδερμίδα της φθοράς" που ο Σόρογκας εικονογραφεί με το έργο του κρύβεται "ένα μήνυμα αισιοδοξίας" σημείωσε κλείνοντας ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη Άγγελος Δεληβοριάς, αφού "παρά τη φθορά της ύλης, αυτό που μένει στον θεατή είναι η αντοχή της". Και πώς να μην είναι αισιόδοξη αυτή η "διαμαρτυρία για τη φθορά" που διατυπώνεται μέσα στο έργο του; Στις μέρες μας, είναι κι αυτό μια βοήθεια...
πηγη:
